สำนวนนี้ใช้แสดงความหมายว่า “ฝ่ายหนึ่งอนุญาตหรือยินยอมให้อีกฝ่ายหนึ่งกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามที่ต้องการจะทำ” กริยาท้ายประโยคจะเป็นอกรรมกริยาหรือสกรรมกริยาก็ตาม ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้กระทำสิ่งดังกล่าวจะใช้คำช่วย に โดยมีคำว่า好き (ชอบ) หรือ 自由 (อิสระ) แสดงความหมายว่า การกระทำดังกล่าวไม่ใช่การบังคับหรือสั่ง แต่เป็นการกระทำที่ได้รับการยินยอมให้ทำได้ตามความพอใจหรือทำได้อย่างอิสระ ไม่ว่ากริยานั้นจะเป็นสกรรมกริยาหรืออกรรมกริยา
先生は生徒たちに好きな所へ行かせました。
ครูให้พวกนักเรียนไปที่ที่ตัวเองชอบ
父親と母親は子どもたちに自由に意見を しゃべらせました。
พ่อกับแม่ให้ลูกๆ แสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ
